Mittwoch, 2. November 2011

So longsom fong i un zu lafn...

I renn so schnell i konn,
glai bin i am Ziel.
Leg no schnell a Pause ein,
schunsch wertsmo zi viel.

Bewundo di Welt,
wia se lai so bunt sain konn!
Di Sunn geat glai ibon Berg,
wia gern tat i se fong!

A Blattl fliag vom Bam or,
direkt in meine Hond.
Do Bam hot iaz koan Labl mehr,
wia olle im gonzn Lond.

Longsom gea i ibon Teppich,
den die Natur hot fir ins gemocht.
Roat, braun, gelb und a bissl grian,
Schritt fir Schritt, gonz socht.

Do Wind blost mo die Hoor ausn Gsicht
und longsom kriag i zu kolt.
Die Sunn isch a  nimo do,
hot sich vosteckt hinton Wold.

I fong wido un zi rennen,
zum Winter, der mor so gfollt.
Mitteltdrin iboroscht mi epas:
Do erste Schnea, der follt!

Greta, 3E

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen